Hoe vaak heb ik niet horen zeggen “Er moet er toch énen de wijste zijn”. Dat is vaak een manipulatief eufemisme voor “in dit geschil zou jij beter toegeven”. Manipulatief? Dat gevoel heb ik wel degelijk. Volgens mij gebruikt men dit vaak als argument naar de persoon die sowieso de neiging heeft om water in de wijn te doen, de empathische persoon die doorgaans toegevingen doet omdat de andere partij dat niet wil of kan. Ik vraag me eerlijk gezegd af of diegene die tot toegeeflijkheid aanport ook iets zegt tegen die bewuste andere. Of die persoon die port dat enkel doet naar diegene die zich gemakkelijk in de schoenen van de andere verplaatst. Zo handhaaft men een systeem, bedekken met de mantel der liefde.
Echter, na een tijdje begint het onder die mantel der liefde te stinken….
Hoe kan je uit dat systeem geraken?
Door grenzen te stellen, en hierin biedt Geweldloze Communicatie een degelijk alternatief. Hierbij tracht je, eerst en vooral, de feiten helder te benoemen, volledig ontdaan van elke vorm van interpretatie en vingerwijzing. Moeilijk moeilijk moeilijk, maar cruciaal. In deze stap heb je het over de andere, en enkel en alleen via feitelijk materiaal. Doordat het factueel is, vooral niet beschuldigend, kan de andere hopelijk die boodschap aanhoren… Vervolgens gaat het over jezelf, je zegt kort en bondig hoe jij je er bij voelt, en waar jij nood aan hebt. Om in een laatste stap aan te geven hier alsjeblief rekening mee te houden.
Er zijn natuurlijk veel aandachtspunten in wat hierboven beschreven staat, een baanbrekend boek hierin is ‘Stop met aardig zijn’ van Thomas d’Ansembourg. Het werd me aangeraden door Marijke D’Herde van Walk Your Talk, dé experten in Geweldloze communicatie.
Grenzen stellen via geweldloze communicatie is cruciaal voor empatische mensen. Als je je hierin bekwaamt, dan zet je wezenlijk stappen in je Zelfzorg traject!
.