top of page
Franky De Cooman

Happy Holding Space to you

Bijgewerkt op: 15 mei 2020



Twee jaar geleden gaf ik een tweedaagse ‘zelfzorg in de zorg’ voor een tiental hoofdverpleegkundigen en verpleegkundige diensthoofden. Op de deelnemerslijst zag ik dat een van de ingeschrevenen jarig was. Na de kennismakingsronde vroeg ik de dame in kwestie of we een liedje mochten zingen voor haar verjaardag. Daar kon geen sprake van zijn, en zij werd trouwens van de suggestie alleen al aanzienlijk ongemakkelijk. Ik heb niet verder aangedrongen.


Voor sommige mensen die graag zorgen is er veel schroom om zelf eens in de schijnwerpers te staan en het idee dat ze zelf mogen ‘ontvangen’ ligt hen dwars. Als je aan ‘Holding Space’ doet - wat een essentiële component is van mijn zelfzorg coaching - dan is het belangrijk dit te doen op het tempo van de andere, de andere - zonder forceren - uitnodigen tot zelfontplooiing, en zo oordeelloos mogelijk trachten te blijven bij de verhalen die je hoort.

Elk jaar rond deze tijd ben ik jarig. Die 6e mei begon ik ook aan mijn vierde week als vrijwilliger-poetshulp in het Woonzorgcentrum. Ik heb het ook, dankzij mijn pestverleden, heel moeilijk gehad met het vieren van mijn verjaardag. Wat valt er te vieren wanneer je geen vrienden hebt als puber?

Ik heb hier, dankzij mijn echtgenote en andere dierbare mensen, veel stappen in gezet en heb beetje bij beetje deze vorm van zelf-sabotage aangepakt. Deze week dus ook.

In het begin van de week liet ik mij ontvallen dat het woensdag mijn verjaardag zou zijn. Niet meer, niet minder. Woensdag ochtend kwam een collega naar mij toe met een fles champagne vanwege de directie. Een uur nadien kwam de directie naar boven om mij te feliciteren, de zoenen hebben we in quarantaine gezet 😉.


Zelfzorg is je niet verzetten tegen het gegeven dat anderen voor jou ook aan Holding Space doen.


Holding Space was, achteraf beschouwd, het thema van die dag. Ik heb zeker een kwartier (letterlijk en figuurlijk) stilgestaan bij een verpleegkundige. Zij had nood aan het luchten van haar hart omdat ze het gevoel had nergens terecht te kunnen met de boodschap dat ze moe was. Ze was bedrukt, er zat veel opgekropte negatieve energie in haar. Ik heb geluisterd, vragen gesteld en ben vooral present geweest. Hoe groot was mijn onrechtstreekse beloning toen, na ons gesprek, haar typerende lach weer in de gang te horen was. Holding Space maakte ik ook voor de bewoonster met vergevorderde alzheimer die al dagen onrustig heen en weer over de gang sloft. Nadat ze letterlijk onderuit was gegaan, heb ik haar met een confrater recht geholpen, me een poos naast haar gezet en gewoon voelbaar aanwezig geweest.


Ik doe daar wel wat ik daar te doen heb: zorgen dat de kamers net zijn, letterlijk er op waken dat de Space proper is. Ik heb nooit beseft hoe belangrijk dit is voor bewoners, én voor de zorgverleners. Propere kamers krikken letterlijk de moraal op van zowel zorgverleners, directie en bewoners. Veelvuldig komt het liedje “it ain’t what you do it’s the way that you do it” in mij op. Er is poetsen én poetsen. Het poetsen van de kamer kan samengaan met het poetsen van de ziel, als de andere daar open voor staat.


Holding Space is ook elke dag opnieuw vragen ‘Ca va?’, en echt de tijd nemen om naar het antwoord te luisteren, ook al hoor je voor de zoveelste keer hoe pijnlijk het is om met aambeien te leven. Hoe moeilijk het is om geen bezoek te mogen ontvangen. Hoe lastig het is om veel naar het toilet te moeten vluchten, wetende dat een immodium kan helpen, maar dat het dan full stop is…

Het is met plezier filosoferen met de enige mannelijke bewoner van wie ik al veel opgestoken heb. Het is stoeien met oude spreekwoorden in mijn moedertaal met mensen met hetzelfde dialect als het mijne.

Het is begripvol zijn, én begrip vragen, wanneer men niet content is omdat er toch strepen staan op de spiegel of omdat je er niet toe gekomen bent om het stof af te doen. Zelf ook begrip vragen dus, want je mag niet vergeten dat je die virtuele ruimte voor een ander maar kan inrichten wanneer je dat ook voor jezelf doet. Daarom heb ik er vanaf dag 2 een ritueel van gemaakt om na elke interventie de fles water aan mijn lippen te zetten. Mijn Ruimte (Space) proper maken zodat de bewoner van de volgende kamer ook de volledige aandacht kan krijgen die hij of zij verdient.

Zo werd mijn 52e verjaardag mijn meest zinvolle verjaardag ooit!

120 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Komentar


bottom of page